دوفصل نامه
نوع مقاله : مروری
چکیده
هفت پیکر نظامی، یکی از متون جذّاب ادبیّات کلاسیک فارسی است. این اثر، از عناصر داستانی و نمایشی فراوانی بر خوردار است که یکی از آنها شخصیّت‌پردازی جذّاب آن است. در این متن، شخصیّت‌پردازی به شیوه‌ای نمایشی و نزدیک به بسیاری از رمان‌های امروزی است، چرا که در آن علاوه بر اشارۀ مستقیم به ویژگی‌های ظاهری شخصیّت‌ها و گفتار و رفتار شان، ابعاد مختلف شخصیّتی آنها با ارتباطی منطقی و حساب شده، برای مخاطبان به نمایش گذاشته شده است و مانند بسیاری از آثار نمایشی بزرگ، شخصیّت‌های قابل درک، باورپذیر و قابل تجسّم برای مخاطب ترسیم می‌شود. در این اثر، شاعر می‌کوشد شخصیّت‌ها، خودشان با نشان دادن اعمال و رفتار مختلف و درکشاکش ارتباطشان با دیگر شخصیّت‌ها و موضع گیری‌هایشان در مسائل و موضوعات مختلف، خود را به مخاطب معرّفی کنند و نظامی با این روش، موفّق به خلق شخصیّت‌های نمایشی در این اثر می شود.
کلیدواژه‌ها
)