در میان انواع ادبی، «طنز» متعهّدترین نوع ادبی است و هنگامی در اثر یک شاعر یا نویسنده به ظهور می‌رسد که در اندیشۀ او بن مایه هایی از تعهّد و مسئولیت پذیری وجود داشته باشد. در ادبیات معاصر، «قیصر امین پور» از جمله شاعرانی به شمار می‌آید که اغلب مضامین شعری او، در خدمت اجتماع و مسائل مربوط به آن است؛ از این رو گاهی از طنز، به منزلۀ ابزاری هنری برای بیان اندیشه‌های خویش و واداشتن جامعه به تأمّل و اصلاح ناهنجاری‌های اجتماعی بهره می‌گیرد. تحوّلات اجتماعی و فرهنگ عامّه، از مهم ترین اسباب رواج این شگرد هنری در شعر قیصرند. در اشعار او طنز گویی (همانند طنز در دورۀ سبک هندی) تنها در مفردات و برخی از ابیات برگزیده نمود می‌یابد که محصول تخیل شاعر و بازی‌های زبانی است . این امر از جمله دلایلی است که به صمیمیت اشعار او نزد مخاطب می‌افزاید.در این مقاله، جلوه‌های طنز در اشعار قیصر امین پور در زمینه‌های گوناگون طبقه بندی شده است. موضوعات طنز در اشعار او عمدتاً دربردارندۀ انتقادات اجتماعی اوست. صورت طنزهای وی نیز اغلب حاصل گرد آمدن عناصر متناقض نما، کنایه، استفاده از امکانات زبان محاوره و بازی‌های زبانی است. در این مقاله، شیوه‌ها و موضوعات طنز آفرینی در شعر قیصر امین پور مورد بررسی و تأمّل قرار گرفته است.
)