نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
1 مستقل
2 استادیار زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
پس از جنگ ملازگرد (=منازگرد) و شکلگیری سلجوقیان روم، زبان فارسی و فرهنگ ایرانی به آسیای صغیر راه پیدا کرد. در میان مظاهر فرهنگ ایرانی که به روم وارد شد، شاهنامه و شاهنامهخوانی اهمیّت زیادی دارد. این سنّت در دورة عثمانیان نیز ادامه پیدا کرد و اهمیّت بیشتری یافت؛ چنانکه پادشاهان بزرگ عثمانی افرادی را به عنوان شاهنامهچی (=شاهنامهخوان) در دربار خود داشتند. لقمان بن سید حسین ارموی یکی از همین شاهنامهچیها است که از ایران به امپراتوری عثمانی رفت و شاهنامهچی سلطان سلیم دوم و سلطان مراد سوم شد و آثاری نیز در باب عثمانیان به زبان ترکی و فارسی تألیف کرد. یکی از این آثار که در شناخت عثمانیان اهمیت زیادی دارد، اثری است با نام سلطانسلیمخاننامه که لقمان آن را به سبک شاهنامه در زمان سلطان سلیم دوم سروده است. از این اثر نسخههایی در کتابخانهها برجای مانده است. نگارندگان در این پژوهش برآنند تا به معرّفی نسخة بریتانیا و ویژگیهای آن بپردازند و از طریق این نسخه به فواید تاریخی سلیمخاننامه اشاره کنند.
کلیدواژهها [English]