TY - JOUR ID - 98802 TI - منابع تاریخ ادبیات گویشی در ایران پس از اسلام JO - تاریخ ادبیات JA - HLIT LA - fa SN - 2008-7349 AU - نوروزی, حامد AU - غلامحسین زاده, غلامحسین AD - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند AD - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس Y1 - 2016 PY - 2016 VL - 9 IS - 1 SP - 183 EP - 214 KW - تاریخ ادبیات KW - فارسی معیار KW - گونه KW - گویش DO - N2 - ادبیات غنی ایرانی تاریخی چند هزارساله را در پیشینة خود دارد که بی‌تردید نیاز است بخش‌های مختلف آن به تفکیک مورد بررسی قرار گیرند و تاریخ آن‌ها تدوین گردد. یکی از مهم‌ترین اما مغفول‌ترین این بخش‌ها تاریخ ادبیات گویشی ایران پس از اسلام است. در مقاله حاضر سعی می‌کنیم نشان دهیم چه تعداد کتاب‌های مستقل و چه مقدار داده‌های گویشی در میان اسناد کهن به صورت پراکنده موجود است. به علت پراکندگی و عدم انسجام نیاز است که این داده‌ها با طرحی سامانمند و منظم گردآوری شوند. این گام اول برای طرح تدوین تاریخ ادبیات گویشی ایران است. در این مقاله تلاش می‌کنیم با جمع‌آوری و سامانمندی این داده‌ها طرحی کلی از منابعی که به نوعی حاوی داده‌هایی از زبان‌ها و گویش‌های ایرانی کهن هستند به دست دهیم که مقدمه‌ایست بر طرح تدوین تاریخ ادبیات گویشی. با این هدف منابع این حوزه را به دو دسته تقسیم نموده ایم: 1. منابعی که حاوی متون گویشی هستند که به دو دستة کلی قابل تقسیم اند: الف. آثار بازمانده از اقلیت‌های مسلمان شامل گویش گورانی (فرقه اهل حق (یارسان)) و گویش استرآبادی (فرقه حروفیه). ب. اشعار، منظومه‌ها و قطعات صرفاً ادبی گویشی. 2. منابعی که حاوی لغات گویشی هستند و بنابراین در زمره «گونه»‌های زبان فارسی قرار دارند. این دسته از متون بر اساس خط آن‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: الف. آثار به خط غیر عربی شامل متون فارسی- عبری، متون فارسی- سُریانى و متون فارسی- مانوى. ب. آثار به خط عربی. UR - https://hlit.sbu.ac.ir/article_98802.html L1 - https://hlit.sbu.ac.ir/article_98802_5de60caef8081ebb6b766b77d692e996.pdf ER -