TY - JOUR ID - 98718 TI - سنجش ساختاری اشعار کلاسیک قبل و بعد از سال 1357 JO - تاریخ ادبیات JA - HLIT LA - fa SN - 2008-7349 AU - حائری, محمّد حسن AU - کمالی بانیانی, مهدی رضا AD - دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه علاّمه طباطبایی AD - دانشجوی دورة دکتری زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک Y1 - 2011 PY - 2011 VL - 4 IS - 2 SP - EP - KW - شعر انقلاب KW - نوگرایی KW - هنجارگریزی KW - ساختار KW - واژگان DO - N2 - شعر فارسی، بی گمان گذشته‌ای درخشان و غرور انگیز دارد. اگر ادبیّات ایران در تاریخ گذشتۀ خود، تنها سخن سرایانی همچون فردوسی، نظامی، خیام، مولوی، سعدی و حافظ را در دامن خود پرورده بود، به شایستگی قابلیّت ارج گذاری داشت. امّا این در حالی است که افتخارات شعر گذشتۀ ایران، تنها به همین قلّه‌های بلند محدود نمی‌شود. فریاد بلند نیما، آنقدر مؤثّر بود که پرده‌های گوش برخی از همان شاعران سنّت گرا را لرزاند و اندکی از جزمیّت‌های آنها را در هم شکست. بنابراین شاعرانی همچون: پرویز ناتل خانلری، محمّد حسین شهریار، مهرداد اوستا، حسین منزوی و ... با تأثیر پذیری از جریانهای نوگرای شعر معاصر، هر کس به اندازه‌ای در قالبهای شعر فارسی نوآوری کردند و فضاهای تازه‌ای تجربه شد. ازین رو در این مقال، به تطبیق و بررسی شعر سنّتی پس از انقلاب اسلامی با شعر کلاسیک، از حیث ساختار پرداخته شده است. UR - https://hlit.sbu.ac.ir/article_98718.html L1 - https://hlit.sbu.ac.ir/article_98718_d92030e48172eab1c96f9490e83c006f.pdf ER -