%0 Journal Article %T مقایسۀ شخصیّت پردازی نمایشی در دو اثر ایرانی و ایتالیایی (مطالعۀ موردی: رمان های جن نامه و وسوسه) %J تاریخ ادبیات %I دانشگاه شهید بهشتی %Z 2008-7349 %A عبدی, مهدی %A صلاحی, عسگر %A محرمی, رامین %D 2019 %\ 05/22/2019 %V 12 %N 1 %P 207-229 %! مقایسۀ شخصیّت پردازی نمایشی در دو اثر ایرانی و ایتالیایی (مطالعۀ موردی: رمان های جن نامه و وسوسه) %K شخصیّت پردازی %K شخصیّت پردازی نمایشی %K جن نامه %K گلشیری %K وسوسه %K دلدّا %R 10.48308/hlit.2019.98902 %X رمان ­های جن­نامه از هوشنگ گلشیری و وسوسه از گراتزیا دلدا، نویسندۀ ایتالیایی، دو اثر مهم با شاخصه ­های داستانی و نمایشی هستند که از میان این شاخصه­ ها، عنصر شخصیّت­ پردازی برجسته ­تر است. تحلیل تطبیقی این دو اثر از زاویۀ شیوه­ ها و ابعاد شخصیت ­پردازی نمایشی، گویای اهمیت توجه به عناصر دراماتیک در شک ل­دهی به متون شاخص داستانی دو ملیت ایرانی و ایتالیایی است که به تبع آن، ضرورت توجه به این مسأله در بازکاوی این گونه متون داستانی، بیش از پیش احساس می ­شود. اشاره مستقیم به ویژگی­ های ظاهری، گفتار و رفتار و ابعاد گوناگون شخصیّت­ ها موجب شده برای مخاطب، باورپذیر و قابل تجسّم باشند. در این دو اثر، شخصیّت­ ها با نشان دادن اعمال و رفتار مختلف در کشمکش ­های داستانی، ارتباط با دیگر شخصیّت­ ها و کنش ها و موضع­گیری­ ها در مسائل و موضوعات مختلف، خود را به مخاطب معرّفی می­ کنند و دو نویسنده با این روش در اثر خود شخصیّت ­های نمایشی خلق می­ کنند. در این پژوهش با بهره ­گیری از شیوه توصیفی ـ تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ­ای، و بر اساس مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی، مؤلفه­ های شخصیّت ­پردازی نمایشی را در دو رمان جن­نامه و وسوسه بررسی کرده و نشان داده ­ایم که چگونه گلشیری و دلدا توانسته ­اند با بهره ­گیری از شگردهای برجسته ­سازی نمایشی، ویژگی­ های شخصیّت ­های نمایشیِ متون دراماتیک را به اثر خود ببخشند.کلیدواژه ­ها: شخصیّت ­پردازی، شخصیّت ­پردازی نمایشی، کشمکش، گفت ­وگوی نمایشی، جن­ نامه، وسوسه. %U https://hlit.sbu.ac.ir/article_98902_851675641fbc43bc933f0d486a7ad5f0.pdf