%0 Journal Article %T سیر تحوّلی روایت در ادبیّات سفرنامه‌ای ایران %J تاریخ ادبیات %I دانشگاه شهید بهشتی %Z 2008-7349 %A رضوانیان, قدسیه %D 2010 %\ 02/20/2010 %V 2 %N 4 %P - %! سیر تحوّلی روایت در ادبیّات سفرنامه‌ای ایران %K سفرنامه %K گزارش %K روایت داستانی %K داستان نویسی %R %X سفر، بن مایة بسیاری از متون ادبی است که به دلیل ماهیّت آشنایی زدایانه اش از اهمّیتی خاص در نگرش ادبی برخوردار است. از نخستین سفرنامه در ایران؛ یعنی سفرنامة ناصرخسرو تا امروز، این نوع ادبی به گونه-های مختلف روایت شده است؛ از روایت سادة گزارشی تا روایت پست مدرن. آنچه در این نوشتار بر آن تأکید می شود، سرشت روایی سفرنامه ها و جایگاه مؤثّر آنها در داستان نویسی ایران است؛ گاه همچون سفرنامة ناصرخسرو، نثری داستانی دارند و گاه بسان حکایتهای گلستان، آفرینندة داستانهایی کوتاه می شوند و زمانی نیز مانند سیاحتنامة ابراهیم بیگ، آغازگر رمان در ادب فارسی می شوند؛ ضمن این که، زبان، نوع نگاه و فضاسازی سفرنامه نویسان در آثار داستانی آنها کاملاً مشهود است. %U https://hlit.sbu.ac.ir/article_98603_d06ae19be2aae84ba14526ee63fd4e37.pdf