بررسی برخی همپوشانی‌ها و اختلافات بین شاهنامه، گرشاسب نامه و کوش نامه در مورد جمشید،فریدون، مازندران و . . .
نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
دانشگاه شهید بهشتی
چکیده
در اواخر عهد ساسانیان و اوایل دوره اسلامی، تاریخ باستانی ایران از صورت شفاهی بیرون آمده و با نام خداینامه به کتابت در آورده شده است. این نوشتهها چون خشک و بیروح بود و خارج از طبع خواننده، کسانی مانند فردوسی آنها را به نظم کشیده و با اضافه کردن ظرایف و صنایع ادبی حال و هوایی دلنشین به آن نوشتهها بخشیدند. حماسه سرایان قرون پنجم و ششم هم شاهنامه فردوسی را اصل قرار داده، کاستیهای آن را با نوشتن حماسههای دیگر کامل کرده و هرکجا که به اختلافی در روایات برخورد کرده یا سخنی را لازم به توضیح میدیدند، به شرح و رفع موضوعات میپرداختند. در این مقاله به تحقیق در نوشتههای اسدی طوسی و ایرانشاهابیالخیر پرداخته شده است. این دو تن از کسانی هستند که در کتابهای خود با نام گرشاسبنامه و کوشنامه اختلاف روایتهای خود با شاهنامه فردوسی در مورد جمشید، برمایه، دیو سپید و مازندران را با اسلوبی بسیار دلنشین، بیان کرده و به شرح آن پرداختهاند.
کلیدواژه‌ها
)