نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
2 استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
3 دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
رمان «وسوسه» به عنوان یکی از بهترین آثار گراتزیا دلدا، نویسندۀ ایتالیایی، و «جن نامه» یکی از آثار شاخص هوشنگ گلشیری، از مؤلفه های داستانی و نمایشی فراوانی برخوردارند. از میان این مؤلّفه ها، عنصر شخصیّت پردازی بارز و برجسته است. اشاره مستقیم به ویژگی های ظاهر، گفتار و رفتار و ابعاد گوناگون شخصیّت ها موجب شده شخصیّت ها برای مخاطب، باورپذیر و قابل تجسّم باشند. در این دو اثر، شخصیّت ها با نشان دادن اعمال و رفتار مختلف در کشمکش های داستانی، ارتباط با دیگر شخصیّت ها و کنش ها و موضع گیری ها در مسائل و موضوعات مختلف، خود را به مخاطب معرّفی می کنند و این دو نویسنده با این روش در اثر خود شخصیّت های نمایشی خلق می کنند. ما در این پژوهش با استفاده از شیوة توصیفی ـ تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، مؤلفه های شخصیّت پردازی نمایشی را در دو رمان «وسوسه» و «جن نامه» بررسی کرده و نشان داده ایم که چگونه دلدا و گلشیری توانسته اند با بهره گیری از شگردهای برجسته سازی نمایشی، ویژگی های شخصیّت های نمایشیِ متون دراماتیک را به اثر خود ببخشند.
کلیدواژه‌ها [English]
)